My new hair...

 Są takie zmiany, które przychodzą nagle i takie, które planuje się latami. Ta nie należy do żadnej
z tych kategorii. Jest trochę planowana, rozmyślana i później zapominana. Następnie pojawia się znowu i... ciach! Ciach w dosłownym sensie.

Nigdy nie miałam grzywki. Nigdy. Nawet jako dziecko, co wydaje mi się dość dziwne. Chyba większość dzieci ma grzywki po to, żeby włosy nie wpadały im do oczu. Tak też było z moją młodszą siostrą, która grzywkę ma do dzisiaj. Więc dlaczego nie ja? Zapytana o to mama, wytłumaczyła mi,
że w przeciwieństwie do moje siostry, grzecznie nosiłam spinki na włosach, co pozwalało mi na długie, równe kosmyki. Tak oto mała, grzeczna Dominika nie została wyposażona w grzywkę.

Nic chyba więc dziwnego w tym, ze coraz starsza Dominika zaczęła zastanawiać się jak to by wyglądała z grzywką. Przemyślenia pojawiały się, odchodziły. Przy każdej kolejnej wizycie u fryzjera, kiedy już szłam z zamiarem wprowadzenia tej zmiany, ostatecznie się rozmyślałam. Aż w końcu zadecydowała myśl: Jak nie spróbujesz to się nie dowiesz. 

Tak oto, zjawiając się u fryzjera, by przede wszystkim podciąć końcówki, miałam już stuprocentowy zamiar. Okazało się, że końcówki (te w moim mniemaniu), okazały się trochę, ekhem, dużo dłuższe
(w mniemaniu pani fryzjerki). Chyba każdy choć raz spotkał się z czymś takim osobiście. Przekonała mnie jednak, że moje od roku zapuszczane włosy są zapuszczone, znów w dosłownym znaczeniu słowa.

I tak oto mam grzywkę, i włosy o wiele krótsze. Mimo, że na początku straasznie żałowałam swojej decyzji, to już po jednym dniu byłam do niej przekonana. Teraz mi się podoba. Stwierdzam, że do tak drastycznej zmiany trzeba się najpierw przyzwyczaić, żeby potem w ogóle móc dostrzeć jej dobre strony.

Zmiany są dobre. Bardzo dobre. Obym tylko w myśl Jak nie spróbujesz to się nie dowiesz,
nie postanowiła przefarbować się na blond. Zmiany są bardzo dobre, ale nikt nie powiedział, że zawsze korzystne :)

photos by Damian